کودکانمان به ما چه می آموزند؟

کودکانمان به ما چه چیزی می آموزند ؟

ما پدر و مادرها احساسات و رفتارهای متعددی را در سطوح مختلف به کودکمان منتقل می کنیم مانند: ترس از حشرات ،حیای جنسی ،واکنش در مقابل غذا ، دارایی هایمان و غیره آن هم بی هیچ توضیحی و میپنداریم که کارمان درست بوده است ، هیچ رضایت ضمنی هم در ما پدید نمی آید.

ویژگی ها یا عادات رفتاری هیچ کس به صورت بسته بندی به دیگری منتقل نمی شود بلکه ازنسلی به نسل بعد سرایت میکند . واقعا چقدر از فردیت ما باقی مانده است ؟ رشد شخصیت ما بیان همه چیزهایی است که باعث تفاوت ما با دیگران میشود، روش منحصر به فرد وتلاش متمایزمان ،همان فردیت شخصیت مان

اما اغلب از رشد باز می مانیم و فردیت مان درون شخصیت غرق می شود که از آن ما نیست . بنابراین،عاداتی را که از نسلی به نسل بعد و به خودمان منتقل شده است را در کودکانمان نیز تکرار میکنیم در چنین شرایطی گذشته نقش دزد بزرگی را ایفا می کند که خودش را به صورت عادات ذهنی وحسی تکرار می کند و حضور بی نظیر و نوی خودش را می دزدد.

در دنیایی که هر لحظه رو به نوشدن و تازه شدن دارد،تنها کار ما تقلید کردن شده است چون تقلیدراحت تر از ابداع است چرا که از سوی دیگران تایید می شویم و احساس بهتری داریم.

داشتن کودک این واقیعت را با نیروی هر چه بیشتری برایمان بیان میکند. ما یاد گرفته ایم که همزمان با خود بزرگسال و خود کودکمان زندگی کنیم حتی اگر آنها در تمام طول عمر ما را همراهی کنند هم ، آنها را علی السویه می گیریم و گاهی اوقات فراموششان می کنیم ودیگران این موضوع را در ما می بینند اما خودمان خیر.

به محض اینکه آنرا به آدم پاک و بی گناهی مثل کودک مان منتقل می کنیم ، تازه برای خودمان آشکار می شود. شاید بتوان گفت که آنها با دقتی شرم آور خود را به ما نشان می دهند.

منبع : پیرو فروچی، از کتاب بچه هایمان به ما چه می آموزند ، ترجمه مهسا ملک مرزبان